«سیل سیاه» در اردیبهشت سال ۱۳۵۸ در منطقههای مصر و فرحزاد باعث شد پوشش گیاهی خاص و یک آبگیر در دل کویر مرکزی ایجاد شود؛ حادثهای سخت که جاذبهای متفاوت آفرید. اهالی روستا به یاد دارند که تا مدتها، انبوهی از آب آن سیل تاریخی در این نقطه جمع شده و پرندگان زیادی را به دلیل وجود آب و غذای کافی به خود جذب کرده بود و بعد از مدتی نیزار کوچکی به وجود میآید. این منطقه که معروف به «نیزار» است و در فاصله پنج کیلومتری شرق روستای فرحزاد قرار دارد، حالا به یکی از جاذبههای گردشگری کویری تبدیل شده است. این نیزار حدود سه کیلومتر طول دارد و یکی از آبشخورهای حیات وحش محسوب میشود. ارتفاع برخی از این نیها به ۴متر میرسد.
درختچهها و بوتههای تاق، اسکنبیل، تق تقو، قیچ و… تنها بخشی از پوشش گیاهی این منطقه هستند. همچنین برای علاقهمندان به حیوانات نیز جالب است که بدانند در این منطقه میتوانند بعضا و در شرایط ویژهای شغال، گرگ، روباه شنی، گربه شنی، مگسگیر، چکاوک کاکلی، شاهین، سارگپه، جرد، تیر مار، مار شتری، مار جعفری، انواع عقرب و… را مشاهده کنند.
برخی از مهمانان ما با سافاریهای سیدمرتضی (عموی خانواده طباطبایی) و علی (پسر خانواده طباطبایی) این مسیر را میپیمایند؛ برخی دیگر با شتر و آنها که بدنی ورزیدهتر دارند با یک ساعت پیادهروی به آن میرسند.
دیدن این منطقه به آن دسته از گردشگرانی که علاقهمند به عکاسی از حیات وحش کویر هستند، پیشنهاد میشود؛ این پیشنهادی از سوی برخی کارشناسان کویرگردی در ایران است.